Bewust eten
Uit van Kooten en de Bie, Klisjeemannetjes (jaren '70), Kees: "Goud kauwe, dat is belangrijk, goed kauwe hè, dat je ete gelijkmatig in je bloed komp."
Die jongens waren in die tijd zo gek nog niet. Bewust eten is ook anno nu bij WeightWatchers® een belangrijk aandachtspunt. Want als je langer kauwt, eet je automatisch minder. Op die manier heeft je verzadigingsgevoel genoeg tijd om wakker te worden, zodat het op tijd aan kan geven dat je genoeg hebt gegeten. Als je te snel eet, weten je maag en hersenen pas dat je verzadigd bent als je je al aan het overeten hebt. Vandaar dat langzaam en bewust eten belangrijk is.
Met stokjes eten helpt hierbij. En wie kent de truc van het kleinere bord (ontbijtbordje, gebaksbordje, schoteltje: zoek maar uit wat voor jou het beste werkt)? Je eet langzamer met stokjes, zeker als je dat eigenlijk niet kunt… En met een klein bord lijkt het alsof er meer eten op je bord ligt. Allemaal psychische trucjes. Maar wat werkt, werkt.
Verder is het natuurlijk ook fijn om vooral lekker te eten. En te genieten. Als je met je voeding bezig bent (en dat ben je aangezien je nu de WW blog leest), dan is het belangrijk om aandacht aan je eten te besteden, om goed te proeven, en vooral alleen maar te eten wat je lekker vindt. Waarom zou je punten besteden aan voedsel wat niet in je top tien staat? Zo heb ik het liefst 's morgens een warm ontbijttaartje met vers fruit en yoghurt. Een bordje havermout is makkelijker en sneller. Cornflakes ook. En een boterham ook. En ook lekker. Maar minder voedend, en meer punten.
En dan 's middags een lekkere salade. Een salade dwingt me om de tijd te nemen voor de lunch, want probeer maar eens een salade tussen twee vergaderingen door te eten, of nog erger: tijdens een vergadering, dat lukt gewoon niet. Tussendoor niet, omdat je het nu eenmaal niet zo snel weg geknaagd krijgt, en tijdens niet, omdat je met al die rauwkost simpelweg te veel lawaai maakt. Nee, dan is je bammetje met kaas veel geschikter. Maar dat wil ik niet.
Ik neem mijn tijd.
En geniet.
In rust.
Lorraine
WW Member